Ludwik... nostalgicznie...

A oto i on. Wyczekany i wymarzony. Wymagał trochę pracy, trochę szlifowania, trochę woskowania... A teraz cieszy nasze oczy. Jest jak przysłowiowa wisienka na torcie, bo już tylko jego brakowało w naszym salonie. Ludwiś....:)
Każdy z mebli w pokoju jest kupiony w innym czasie, więc nie są to komplety. Ba, nawet miały inne odcienie  drewna. Jednak fakt, że stylizowane są na ludwikowskie, połączył je w całość.
Nie wspomnę o tym, że jest bardzo duży, pojemny, więc wreszcie mogę powiedzieć, że wszystko jest na swoim miejscu.

A tak wyglądał przed przemianą.

I cały kącik bufetowo - jadalniany. 

A dlaczego nostalgicznie? Ano dlatego, że pierwsze dekoracje jakie się na nim znalazły, to dekoracje jesienne. A jesień taką, jaką mieliśmy ostatnio bardzo lubię. Lubię też wieczory jesienne, takie bardziej spokojne i dzięki zapalonym świecom, nostalgiczne. Wieczory ze spokojną muzyką w tle i herbatką z imbirem. Mam taki patent na coraz mocniejszą herbatkę imbirową. Otóż zaparzam herbatę w imbryczku z podgrzewaczem. W herbatce pływa pokrojony imbir. Z biegiem czasu, kiedy herbata coraz bardziej się nagrzewa, imbir oddaje coraz mocniejszy aromat. Może amerykę nie odkryłam, ale piję takową dopiero drugi sezon zimowy. 

Ciekawa jestem, czy macie inne sposoby na jesienno-zimową herbatkę w podgrzewaczu? 

I wieczorową porą...

Przed nami kolejny tydzień pracy. Oby jak najszybciej się skończył i przywitał nas sobotnio-niedzielnym wypoczynkiem. Czego sobie i Wam życzę:)

Pozdrawiam.