Wieje wiosną od wschodu

Wieje wiosną od wschodu... Pamiętacie tę piosenkę Andrzeja Rosiewicza?:) Dzisiaj powiało, oj powiało. Chmury suną po niebie, słońce zagląda w okna od rana. Jak cudownie, od razu zaczyna się coś chcieć:)
A że wiosna się zbliża, świadczą np. takie smutne znaki.
Ruszyły wyręby pod nowe domy i mieszkania. Miejsce od wielu lat odwiedzane przez miejscowych psiarzy, zaczyna zmieniać swoje przeznaczenie. Jeszcze parę dni temu rosły tu piękne wieloletnie drzewa. Kasztan, który jesienią miał piękne owoce, wykorzystywane przeze mnie do wielu dekoracji, zakończył swój żywot... Akacje, dęby, sosny... Płakać się chce...

Kasztan

Mam nadzieję, że to drzewo zostanie. Nie wiem ile może mieć lat. Ale patrząc na grubość konaru.... kilkadziesiąt jak nie set...

Przy okazji wyrębu, zebrałam gałęzie do wazonu. A one, tak jakby chciały ostatni raz zabłyszczeć, wypuszczają pąki w błyskawicznym tempie.

Przy okazji psich wędrówek, znalazłam takie cudo. Wyczyszczone i wysuszone zaprezentowało się tak.

Po 30 minutach, tyle ile się gotował makaron do rosołu, zaprezentował się tak:)

Trochę farby białej, trochę turkusowej i metoda suchego pędzla.

Marzyły mi się ptaszki w środku. Ale takich akurat pod ręką nie znalazłam...

Kolejne zwiastuny nadchodzącej wiosny. Psy wyległy na balkon. Pojawiły się jakieś natrętne muchy:)

Pyszczek do słońca:)

Jak tu się nie wylegiwać na słońcu, jak termometr wskazuje taką temperaturę...:)

Serio:)

I trochę zielonego na balkonie.

 Czemu nie:)

Słoneczko wszystkim przesyłam:)